جواب درس پنجم فارسی

چوپان درستکار

روزی بود و روزگاری. مردی بود که گوسفندان زیادی داشت .او آدم درست کاری نبود.

امّا چوپانی داشت که از گوسفند های او نگه داری می کرد مرد درست کار و راست گویی بود.

چوپان هر روز شیر گوسفندان را می دوشید و به خانه ی صاحب گوسفندها می‌برد.

او هم آب در آن می ریخت و شیر را دو برابر می‌کرد و به مردم می فروخت.

چوپان هر بار او را نصیحت می کرد و می گفت: « این کار درست نیست.»

امّا او به حرف های چوپان گوش نمی‌داد و لبخند می زد و می گفت: « تو چوپانی ات را بکن و مزدت را بگیر ! »

یک روز که چوپان گوسفندان را به چَرا بُرد، باران شدیدی شروع به باریدن کرد و سیل بزرگی به راه افتاد.

چوپان برای نجات خود ، بالای درختی رفت امّا سیل همه ی گوسفندان را با خود بُرد .

چوپان نتوانست هیچ کاری بکند. ناچار پیش صاحب گوسفندان رفت و گفت : «سیل گوسفندهای تو را بُرد.»

مرد گفت: « من باور نمی کنم. آخر این همه آب ناگهان از کجا آمد؟»

چوپان گفت: « شنیده ای که می‌گویند قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود.

این سیل همان آب های است که تو در شیر می ریختی و به مردم می فروختی .»

مرد با شنیدن حرف‌های چوپان در فکر فُرو رفت.