جواب سوالات درس ششم فارسی دوم دبستان

جواب سوالات درس ششم فارسی دوم دبستان

جواب سوالات درس ششم فارسی دوم دبستان ” کوشا و نوشا “همراه با متن کامل درس و لغات سخت و حل سوالات درس و انواع دیکته

درس ششم کتاب فارسی دوم دبستان  ” کوشا و نوشا ” از صفحه 36 تا صفحه 41 می باشد.

که شامل موارد ذیل است:

1- لغات سخت و  هم خانواده کلمات درس کوشا و نوشا

2- متن کامل درس کوشا و نوشا

3- جواب سوالات درست و نادرست ، گوش کن و بگو ،حالا تو بگو و پیدا کن و بگو

4- کلمات مهم حکایت خوش اخلاقی

5- انواع املای درس کوشا و نوشا

لغات سخت درس ششم  فارسی دوم دبستان « کوشا و نوشا » :

کوشا – شبیه -همیشه

غیر – خوش حال – لانه شان

پرواز کنان – دارکوب – جنگل

علم – بیاموزد – سال ها

قبول – شاخه – پاکیزه

راست گو – امانت دار

هُدهُد – طوطی سخن گو

اوّل – امّا – طول

تصمیم -شعر فردوسی

توانا بُوَد – برنا

هم خانواده درس ششم فارسی کوشا و نوشا :

کوش = کوشا – کوشش – کوشید – کوشیدن

نوش = نوشا – نوشیدن – نوشیدنی

پر = پرش – پریدن – پرواز – پرواز کنان

آموخت = آموختن – آموختنی

دار = پول دار – امانت دار – سرمایه دار – آبرو دار

کوشا و نوشا

دو پرنده ی کوچک در جنگل زندگی می کردند.

اسم یکی از آنها «کوشا» و اسم دیگری «نوشا» بود.

آن ها شبیه هم بودند و همیشه با هم پرواز می کردند.

روزی پدر و مادرشان به آن ها گفتند: «شما دیگر بزرگ شده اید.

غیر از بازی کردن باید چیزهای دیگری هم یاد بگیرید.»

کوشا و نوشا خوش حال شدند و پرواز کنان ، لانه شان را ترک کردند .

آنها در راه دارکوبی را دیدند. دارکوب پرنده دانای جنگل بود.

کوشا و نوشا از او خواستند کمی از علم و دانایی خود را به آن ها بیاموزد.

دارکوب گفت: «بسیار خوب، امّا کار ساده ای نیست.

شما باید سال‌ها تلاش کنید تا دانا شوید.»کوشا و نوشا قبول کردند.

دوسال گذشت. کوشا به آموختن ادامه داد امّا نوشا از آموختن خسته شد.

او دلش می خواست آزاد باشد، بازی کند و از این شاخه به آن شاخه بپرد.

برای همین، یک روز پرواز کرد و از آنجا رفت.

نوشادر راه به هُدهُدی رسید که پاکیزه، راست گو، امانت دار و مهربان بود.

از هُدهُد خواست تا این چیزهای خوب را به او یاد بدهد.

هُدهُد قبول کرد که به او آموزش بدهد.

دو سال نگذشته بود که نوشا از این کار هم خسته شد و از پیش خود هُدهُد رفت.

این بار به طوطی سخن گو رسید و از او خواست خوب حرف زدن را به او یاد بدهد.

طوطی گفت :

«بسیار خوب، امّا تو باید اوّل خوب دیدن و خوب گوش کردن را یاد بگیری و تمرین کنی،

تا بتوانی خوب سخن بگویی این کار ،چند سال طول می کشد.»

نوشا قبول کرد ولی هنوز یک سال نگذاشته بود که از آموختن خسته شد.

برای همین، یک روز پرواز کُنان از پیش طوطی رفت. او تصمیم گرفته بود پیش پدر و مادر پیرش برگردد .

سرانجام، نوشا به لانه برگشت و دید همه از خوبی و دانای کوشا حرف می زنند.

کمی به فکر فرو رفت ؛ سپس پدرش این شعر فردوسی را برایش خواند :

توانا بُوَد هرکه دانا بُوَد                 زدانش دل پیر بُرنا بود